بررسی میزان افسردگی پس از حوادث ترافیکی در مرکز آموزشی- درمانی ‏پورسینای رشت ‏

مقدمه: افسردگی بعد ازحوادث ترافیکی یکی از شایعترین اختلالات روانی است که در سالهای اخیر افزایش یافته است وقوع این رویداد ‏در سال های اولیه عمر، نه تنها بر زندگی روزمره و بهره وری افراد بلکه بر خانواده و جامعه نیز تاثیرگذار است. از این رو لازم است که ‏افسردگی پس از حوادث ترافیکی را هر چه سریعتر شناسایی نموده و برای اقدامات تشخیصی و درمانی به روانپزشک ارجاع داد.‏ هدف: این مطالعه با هدف تعیین میزان افسردگی در هفته اول و دوم ماه پس از حوادث ترافیکی صورت گرفته است. ‏ روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی از نوع تحلیلی است. جامعه پژوهش در این مطالعه بیماران بستری در بخشهای ‏ارتوپدی و ترومای مرکز آموزشی درمانی پورسینای رشت می باشد. داده ها در دو مقطع زمانی(هفته اول و دو ماه پس از حوادث ‏ترافیکی) برای 89 بیمار با استفاده از پرسشنامه های جمعیت شناختی و ‏bdi‏ (آزمون افسردگی بک) جمع آوری گردید و با آزمون ‏آماری تی تست مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.‏ نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که اکثریت واحدهای پژوهش(1/37%) در هفته اول از میزان افسردگی خفیف برخوردار بودند اما میزان ‏افسردگی بطور معنی داری در دو ماه پس از تصادف بیشتر شده بود به طوریکه اکثریت واحدهای مورد پژوهش(5/38%) افسردگی شدید ‏داشتند. نتایج تفاوت معنی دارآماری در میزان افسردگی(01/0‏‎ p <‎‏) بین هفته اول تا دوماه بعد را نشان داد.‏ بحث و نتیجه گیری: طبق شواهد بدست آمده در این مطالعه درصد قابل توجهی از بیماران مصدوم، افسردگی پس از حوادث ترافیکی ‏را تجربه می نمایند که با تداوم علائم تا دو ماه بعد ارتباط دارد. نظر به این که تشخیص زودرس و ارجاع بیماران متعاقب حوادث ترافیکی ‏می تواند از مزمن شدن افسردگی پیشگیری بعمل آورد، یافته های پژوهش ضرورت توجه ویژه به کارکنان خدمات بهداشتی درمانی در ‏اورژانسها و سایر بخشها را در بررسی این علائم در بیماران پذیرش شده مطرح می نماید.‏